منطقه مرگ اورست بوت سبز

در مسیر رسیدن به قله‌ی اورست، جنازه‌های زیادی دیده میشه که خیلی از اونها همونطوری دست نخورده باقی موندن. یکی از مشهورترین این جنازه‌ها، جسدیه که بهش میگن Green Boots که از سال ۱۹۹۶ اون بالاست و کلا به یک اسپات در مسیر تبدیل میشه. مثلا بی‌سیم میزدن که: ما رسیدیم به green boots
ین جسد زیر یک تخته سنگ قرار داشت و به یک طرف پهلو زده بود که انگار خوابیده. بوت‌هاش سبزرنگن و بخاطر همین به این اسم معروف شده. کلاه کتش رو با بندهاش خیلی سفت دور سرش پیچیده و دست‌هاش رو روی سینه‌ش طوری قفل کرده که انگار میخواد از سرما خودش رو محافظت کنه.
پاهاش در مسیر باریک کوهنوردا قرار داشت طوری که معمولا با احتیاط و احترام از روش قدم برمیداشتن تا مسیر رو ادامه بدن. این جسد ظاهرا به یک مرد هندی به اسم Tsewang Paljor تعلق داره هرچند که بصورت رسمی هیچوقت تایید نشده. مکانش نزدیک به قله‌ست.
در سی سال گذشته برای کوهنوردایی که عزم فتح قله رو دارن، به یک اسپات شوم و غمگین تبدیل شده که مسیرشون رو با رسیدن به Green Boots نشانه‌گذاری می‌کردن. در مسیر رسیدن به قله خیلی‌ها کشته شدن و جنازه بیشترشون هنوز اون بالاست. تا ۲۰۱۵ حدود ۲۰۰ جسد تو مسیر دیده می‌شده.
این گزارشی که من خوندم میگه حدود ۸۰ درصد از کوهنوردا تو همون سرپناهی که Green Boots خوابیده توقف می‌کردن تا نفسی تازه کنن. چون تو مسیر اصلی قرار گرفته همه به ناچار اونجا کنار اون جسد سی ساله یه توقف داشتن. سال ۲۰۱۴ یک تیم کوهنورد چینی جسد رو کمی جابجا کردن تا زیاد تو چشم نباشه.
ظاهرا این مرد هندی عضو یک تیم شش نفره بوده که میخواستن به قله برسن. اون بالا به طوفان شدیدی برمیخورن، سه نفر برمیگردن پایین و مابقی میخوان هرطور شده خودشون رو به قله برسونن. اون روز شوم، ساعت سه و چهل و پنج دقیقه بعد از ظهر اون سه نفر بی‌سیم زدن که رسیدن به قله.
بعد از این تماس رادیویی دیگه تماسی برقرار نمیشه و هیچکدوم از اون سه نفر حتی به کمپ ۸۳۰۰ متری هم نرسیدن.